deodorizing dog_кудакон факторияи хамаи бехатариро меравад

Нақшаи муҳофизати кӯдакони хурсанде, ки бо телпак тифлон роҳ меравад Роҳ рафтани кӯдакон барои волидайн ҳамеша як мавзуи хатарнок аст. Волаидон хоҳиш мекунанд, ки кӯдаконашон дар вақти бозӣ ва ҳаракат кардан дар муҳити бехатар қарор дошта бошанд. Яке аз роҳҳои беҳтарини таъмини бехатарии кӯдакон, махсусан дар ҳоли роҳ рафтани онҳо, истифодаи телпакҳои бехатарӣ мебошад. Пайвастшавии эҳтиётии ин телпакҳо метавонанд на танҳо муҳофизати ҷисмонӣ, балки ҳисси осоишти волидайн низ фароҳам орад. Телпакҳои бехатарӣ барои кӯдакон, ба вижа барои онҳое, ки нав оғоз кардаанд роҳ рафтан, махсусан тарҳрезӣ шудааст. Ин телпакҳо дар шаклу ранги гуногун ва бо тарҳи зебо метавонанд, кӯдакро ҳавасманд кунанд, ки онҳоро ба сар гузорад. Ҳамчунин, ин маҳсулоти муҳофизатӣ бо истифодаи маводҳои сафед ва нарм сохта мешаванд, ки ба осонӣ ва бе хатар оне, ки кӯдак эҳсос кунад. . Волидайн бояд хосиятҳои телпакҳои бехатариро дар назар дошта бошанд, вақте ки интихоб мекунанд. اولین хосият, ки сохтмони мустаҳкам ва истеҳсоли беносиҳат мебошад. Телпаке, ки мустаҳкам нест, наметавонад кӯдакро дар баробари зарба муҳофизат кунад. Дуюм, нармии телпак муҳим аст, ки кӯдак худро бароҳат эҳсос кунад. Телпакҳое, ки нарм нестанд, метавонанд дар вақти кӯдакон, хосатан вақте ки ҳаракат мекунад, бехатарӣ накунанд. baby walking safety helmet factory Гузашта аз ин, телпакҳои кӯдакон бояд ба таври дуруст мукаммал шаванд, то муҳити наздик дар атрофи сари кӯдакро дар ҳимояти пурра қарор диҳанд. Волидайн бояд диққат диҳанд, ки ҳама фикрҳои дӯзандагии телпак мувофиқи андозаи сари кӯдак дошта бошад. Ин агар хато карда шавад, метавонад ба кӯдак зарар расонад. Бо вуҷуди ин, мувофиқи ҳисоботи охир, камшумории падидаи истифодаи телпакҳои бехатарӣ дар кишварҳои гуногун ва хусусан дар кишварҳое, ки оилаи онҳо дар ҳоле, ки кӯдакон дар кӯча мувофиқи фарҳанги миллӣ бозӣ мекунанд, хеле кам мебошад. Волидайн метавонанд бо таҳия намудани стратегияи дуруст, кӯдаконро ба истилоҳ чизҳои муфилактикӣ, аз қабили телпакҳои бехатарӣ, дода ва омодакунӣ кунанд. Кӯдаконе, ки бо истифода аз ин телпакҳо роҳ мегиранд, на танҳо осебпазирии худро кам мекунанд, балки метавонанд бо итминони бештар бо ҳамсоягон ва дигар кӯдакон дар атрофи онҳо бозӣ кунанд. Ва ин ҳисси осоишти волидайнро бо роҳи осон кардани муроҷиат ба боғ ё бозини мавриди ниёз фароҳам меорад. Пас, барои муҳофизати кӯдакон ҳангоми роҳ рафтан, истифодаи телпакҳои бехатарӣ муқаррарии осуд шударо пешниҳод мекунад. Ин нишон медиҳад, ки шояд ҳар модаре барои кӯдакаш, ки на танҳо роҳ меравад, балки метавонад бо хати хуби бодо рафтан ва инчунин дар замони табиати хуби лаззат барад.